Therapeut op klompen

De afgelopen dagen ben ik verder ondergedompeld in de Training Transformatief Coachen. Ik kom steeds dichterbij waarom ik dit doe, wat ik wil brengen en wat ik kan loslaten in wat mij beperkt.

Hoe meer ik zie, hoe meer er zichtbaar wordt en ik me lichter voel.

Coach, waarom coach? In mijn werk als oncologisch chirurg heb ik zo vaak ervaren dat impact van het lijden en de ziekte niet stopt bij het opereren. En dat er lagen van die impact waren waar ik als zorgverlener geen tijd en ook onvoldoende vaardigheden voor had. Ik voelde de impact wel, maar wat dan.

Stiekem was ik altijd al een therapeut op klompen maar miste ik nog wat gereedschap.

Als kind las ik boeken over psychologie en bijvoorbeeld de boeken van Carl Gustav Jung, die sprak over individuatie: hoe we als mens streven naar het ervaren van onze heelheid en wie we werkelijk zijn. Ik was gefascineerd door zijn theorie over hoe het onbewuste met ons werkt. De een zal bewust bezig zijn met individuatie en een ander helemaal niet. Bij iedereen spelen bewust of onbewust processen en patronen een rol die je vooruit brengen of beperken temidden van de prettige en onprettige ervaringen die het leven ons biedt.

In de opleiding tot transformatief coach leer ik eindelijk hoe ik verder kan gaan met mensen dan dat wat aan de oppervlakte voelbaar , zichtbaar wordt en beperkend kan zijn. Ik heb geleerd te werk met het transformeren van banden met anderen of situaties, Emotional Freedom Technique (Yvonne Toeset), systemisch werk , het managen van je eigen energie en perspectief (Ans Tros) en innerlijk kind werk (Robert Bridgeman). Dat wat zich fysiek uit heeft ook een emotionele laag, (onbewuste) psychologische en spirituele componenten. Ervaringen in t verleden kunnen beperkingen in het nu voeden. Zie het waardevolle werk van Gabor Mate (verslavingsarts) over de wijsheid van trauma en Bessel van der Kolk (psychiater) over het lichaam dat trauma kan opslaan. Trauma met een grote T of ogenschijnlijk kleinere gebeurtenissen, gebrek aan liefde of een vervelende opmerking in je kindertijd kunnen grote impact hebben nu.

Door transformatief werk kan iets dat nu of steeds terugkerend zwaar voelt of 'het is nou eenmaal zo' ineens lichter worden en oplossen. Bij mensen tijdens of na ziekte en bij eigenlijk iedereen. Ook de zorgverlener zelf, die niet voor niets steeds met mensen en ziekte te maken heeft. 

Hoe vaak schoot ik als arts niet in het willen oplossen van het probleem voor de ander, het lijden willen wegnemen. Een deel daarvan kan je als arts zeker en heel concreet in het prachtige werk als chirurg. Maar een groot deel is aan de persoon zelf. Ik heb gemerkt dat mensen daar vaak begeleiding bij kunnen gebruiken, iemand die meekijkt, blinde vlekken kan ontsluiten. Een coach helpt problemen te verhelderen en de cliënt oplossingen te laten zien, voelen, vinden en erna , hoe verder. Een van de kernaspecten van het werken als arts integrative medicine is meer coachend werken dan directief. Ook daar gaat het over “wat iemand zelf kan doen’’ voor zijn of haar ervaren gezondheid.

Als transformatief coach kan ik daar nog een stuk in verdiepen dat te maken heeft met de invloed van emoties, zingeving, liefde, weer in beweging komen, voelen en loslaten, zodat levensenergie kan stromen op authentieke wijze. Individuatie.

Ook de komende periode nodig ik mensen uit die een transformatief traject bij mij willen ondergaan om diepere, onbewuste lagen te gaan zien en transformeren. Voor meer lichtheid en vrijheid, ook ‘in the face of adversity‘.

Zoals Einstein zei:

Either you believe nothing is a miracle or you believe everything is a miracle. 

Ik begin steeds meer het laatste te ervaren.